Nie chcę szerzyć paniki tekstami typu: cukier to biała śmierć.
Nie mogę też napisać: cukier jadły nasze babcie i dożyły 90 lat.
Jedno i drugie jest prawdą, żeby było śmieszniej.
Gdzie więc sedno? Na czym się skupić?
Naprawdę nie wiem.
Chyba tylko na faktach i na zdrowiu...
Fakty są takie, że cukier nie jest zdrowy.
To już chyba jest jasne dla wszystkich.
Mówię tu oczywiście o klasycznym cukrze, białych kryształkach, czyli sacharozie.
Nie jest zdrowy, bo:
- silnie zakwasza organizm i to od razu, od chwili spożycia; sacharoza migiem dostaje się do krwiobiegu i przekracza barierę krew-mózg;
- silnie uzależnia - każdy kto próbował zrezygnować z cukru wie, jakie to trudne; porównanie do rzucenia fajek jest tu chyba najlepsze - masakra;
- obniża naszą odporność, przez co wpływa pośrednio na różne nasze przypadłości i choroby, poczynając od zaparć, a kończąc na kwasicy, grzybicy itp.
- wpływa na nasz nastrój, może przyczynić się do spadku nastroju, zdołowania, braku sił fizycznych, niechęci do aktywności, ogólnego osowienia, drażliwości;
- przyczynia się do nadwagi, cukrzycy i innych chorób;
- zamula nam głowę; nie myślimy logicznie, siada nam koncentracja, skupienie, niby nas pobudza, ale zdolności zapamiętywania nie zwiększa;
Nie będę straszyć nowotworami, bo nie w strachu droga.
Nadmienię tylko, że jest taka opinia, jakoby rak karmił się cukrem.
Nie oceniam. Badań nie robiłam. Nie wiem co "jada" rak.
Znam natomiast ludzi, którzy słodzili słodki kompot trzema dodatkowymi łyżeczkami cukru (nie rozpuszczającego się już nawet) i dożyli 90ki, bez raka. Żeby daleko nie szukać - mój dziadek kochany, który słodził herbatę i kompoty masakrycznie. Dwa razy dziennie wciągał też słodycze, kupne ciastka z cukrem po śniadanku i babcine wypieki po południu, do kawki. :)
Myślę, że tu największą rolę odgrywa nasza odporność, genetyka i ogólny styl życia wraz z dietą. Sam cukier to za mało. To by było zbyt proste...
Podobnie rzecz ma się z nadwagą.
Nie znam tematu. Całe swoje życie byłam szczupła, żeby nie powiedzieć chuda. Całe życie piekę i jem słodycze. Teraz czytam co w nich jest, nie sięgam po kupne, ale piekę.
Odstawiłam cukier z kawy i herbaty (w wielkiej męce), ale nie wyrzuciłam go z domu.
Dysponuję ksylitolem, cukrem trzcinowym, syropem daktylowym, klonowym i miodem.
Mój syn ma 4,5 roku i waży szalone 14kg. Jest patyczakiem. :)
Też je słodycze. Kocha ciasto marchewkowe, sernik, miód może jeść łyżkami.
Bynajmniej nie znaczy to, że cukier jest cacy. :) Nie jest.
Ale na pewno nie zabije nas w dwa dni.
Inna sprawa jednak, gdy upieczemy coś na weekend, chodzimy na spacery, biegamy (ja biegam), chodzimy na basen, ćwiczymy jogę, czy co tam jeszcze, a inna jeśli zaczynamy dzień od zestawu kawa + pączek, zagryzamy obiad paczką ciastek, a na dworze jesteśmy tyle, ile drogi mamy z domu do samochodu.
Pamiętajmy, że nasi dziadkowie - cukrożercy nie siedzieli na czterech literach, tylko biegali (zwykle) po polu. Większość miała kury, świnki, pole do obrobienia, 3km na autobus, albo 5km do sklepu przez pola, nie oglądali "Mody na sukces" i innego badziewia, tylko żyli w ruchu.
Obecny świat jest inny i dlatego dziś cukier służy nam mniej niż służył naszym dziadkom.
Żeby nie powiedzieć: wcale.
Co robić?
Ograniczyć.
Super, jeśli uda się odstawić. Ale nie będę Was nękać taką wizją. :)
Próbujcie ile się da.
Stosujcie zamienniki: erytrol, syrop daktylowy itd. /Nie słodziki!/
Każda łyżeczka cukru nie wsypana do herbaty to mega sukces. Pamiętajcie! I nie dajcie sobie wkręcić, że g... robicie, bo udało Wam się przestać słodzić jedną kawę dziennie.
Udało się! To plus. Wasz prywatny sukces i wcale nie mały.
Wiem jak to ciężko, znam, pamiętam. Jeszcze nie tak dawno słodziłam dwie łyżeczki do herbaty i jedną do kawy. Nawet ćwierć łyżeczki mniej i nie mogłam tego przełknąć. :(
Często czytam różne wpisy na ten temat, jest dużo blogów, gdzie można poczytać o cukrze. Mnóstwo komentarzy. Większość oparta na krytyce. Nie wiem jak kogo, ale mnie to nigdy nie motywowało.
Hasła o tym, że cukier jest be, że się truję, że łyżeczka zamiast dwóch to bez sensu, że to nic nie da, że co z tego, że nie słodzę tej herbaty, jak np. kupuję musztardę, a tam jest cukier, albo w chlebie... Tysiące takich zdań już usłyszałam i żadne (ŻADNE!) z nich, nigdy nie wpłynęło na mnie motywująco.
Jeśli nie słodzicie - super! Chylę czoła przed Wami.
Jeśli słodzicie i czujecie się źle, chodzicie śpiąc, macie trudności z koncentracją, ciągle smarkacie, zapadacie na grypy, anginy, macie problemy skórne, kwaśny smak w ustach, źle śpicie itd. - spróbujcie odstawić cukier. Małymi kroczkami, jeśli tak Wam jest łatwiej.
Nie ważne, czy zejdzie Wam na tym rok czy pięć. Liczy się każdy kryształek.
Ps.
Obrazki czytamy oczywiście z dużym przymrużeniem oka. ;)
To twój propagandy socjalistycznej. Moje czasy. Niezłe są, prawda? :)
